çəpəki

z. <fars.>

1. Əyrisinə, əyri-əyri; yanakı, çəp, çəpəndazı. Şoferin yanında çəpəki oturan prokuror sükutdan darıxaraq geri döndü. İ. Ş.. Fəridə güldü. Nərgiz isə ona çəpəki nəzər salıb qocaya dedi. . Ə. M..

2. Düzünə yox, çəpinə, əyrisinə; yanpörtü. <Əsgər:> avtomat tüfəngini döşündən çəpəki asmışdı. M. Hüs..

3. Yan tərəfə çevrilmiş halda, yan tərəfini irəli verərək, böyrünü qabağa verərək. Çəpəki oturmaq. // Bir qulağının üstünə, başının bir tərəfinə çəkərək; yanakı. Papağı çəpəki qoymaq.